Tydzień solidarności z ludami zmagającymi się z rasizmem i dyskryminacją rasową

21-27 marca

Na mocy rezolucji A/HCR/RES/13/27 z 2010 r. Rada Praw Człowieka wezwała państwa członkowskie do podjęcia działań w celu zapobiegania, zwalczania i zajęcia się wszelkimi przejawami rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i pokrewnymi przejawami nietolerancji w odniesieniu do sportu. Wysoki Komisarz ds. Praw Człowieka podkreśla, że problem rasizmu istnieje także w sporcie, a przecież to właśnie sport może odegrać istotna rolę w zwalczaniu dyskryminacji rasowej. Sport i przestrzeganie praw człowieka łączy wiele wspólnych wartości i celów. W Karcie Olimpijskiej znajdują się zasady, takie jak promowanie równości i niedyskryminacji, które leżą u podstaw praw człowieka. Zapisano w niej, że „celem olimpizmu jest, aby sport służył harmonijnemu rozwojowi człowieka, z wizją propagowania miłującego pokój społeczeństwa i poszanowania ludzkiej godności.” Każdego dnia miliony ludzie cierpią z powodu aktów rasizmu i dyskryminacji na tle etnicznym. Mogą one przyjąć różne formy, począwszy od odmawiania jednostkom prawa do równego traktowania, a kończąc na podsycaniu nienawiści na tle etnicznym, która z kolei może prowadzić do ludobójstwa. Zdaniem przedstawicieli Biura NZ ds. Sportu na rzecz Rozwoju i Pokoju (UN Office on Sport for Development and Peace) sport i towarzyszące mu wartości, takie jak samodyscyplina, szacunek dla przeciwnika, fair play czy praca zespołowa, mogą pomóc w integracji zmarginalizowanych grup społecznych. Są one także niezbędne do zapobiegania konfliktom i pokojowego rozwiązywania napięć społecznych. Organizacja Narodów Zjednoczonych od początków swojego istnienia zajmowała się kwestią zwalczania rasizmu. Jest ona wymieniona we wszystkich dokumentach prawa międzynarodowego traktujących o prawach człowieka. To na państwach członkowskich ciąży obowiązek wykorzeniania dyskryminacji w życiu publicznym i prywatnym. Muszą one też podejmować stosowne kroki, by uniemożliwić istnienie warunków sprzyjających nietolerancji i dyskryminacji rasowej. Działania ONZ na rzecz walki z rasizmem 1966 r. Ustanowienie Międzynarodowego Dnia Walki z Dyskryminacją Rasową (rezolucja 2412 (XXI)). Dochodzi do tego w 6 lat po tragicznych wydarzeniach w Sharpeville w RPA, gdzie policja strzelała do nieuzbrojonych i pokojowo nastawionych demonstrantów, zabijając 69 osób. 1979 r. Przyjęcie przez Zgromadzenie Ogólne programu działań na drugą połowę Dekady Działań Zwalczających Rasizm i Dyskryminację Rasową (A/RES/34/24). Ustalono wtedy, że 21 marca będzie pierwszym dniem tygodnia solidarności z ludami zmagającymi się z rasizmem i dyskryminacją rasową. Po upadku apartheidu w RPA społeczność międzynarodowa w walce z rasizmem kierowała się Międzynarodową Konwencją w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Rasowej, która została ratyfikowana przez prawie wszystkie państwa. 2001 r. Podczas Światowej Konferencji Przeciwko Rasizmowi, Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i Pochodnym Formom Nietolerancji opracowano Program Działania i Deklarację z Durbanu. 2009 r. Na Konferencji Przeglądowej w Durbanie uczestnicy omówili dotychczasowe dokonania w walce z rasizmem. Stwierdzono, że pozostaje jeszcze wiele do zrobienia w tej kwestii. wrzesień 2011 r. W 10 rocznicę uchwalenia Programu Działania i Deklaracji z Durbanu na forum Zgromadzenia Ogólnego odbyło się jednodniowe spotkanie wysokiego szczebla. Światowi przywódcy jednogłośnie przyjęli deklarację polityczną potwierdzającą ich „silną determinację do uczynienia działań zwalczających rasizm, dyskryminację rasową, ksenofobię i pochodne formy nietolerancji priorytetem w swoich politykach krajowych. 2011 r.
Rok 2011 został ogłoszony Międzynarodowym Rokiem Ludności Pochodzenia Afrykańskiego.