Na mocy rezolucji A/RES/60/251 przyjętej 15 marca 2005 r., Zgromadzenie Ogólne zadecydowało, że 16 czerwca 2006 r. Komisja Praw Człowieka zakończy swoją działalność. W jej miejsce powołano Radę Praw Człowieka. O jej utworzeniu zdecydowali liderzy światowi podczas szczytu ONZ we wrześniu 2005 r.
Komisja Praw Człowieka była podstawowym organem NZ w sferze praw człowieka. Została utworzona 16 lutego 1946 roku na podstawie Rezolucji 5 [I] Rady Społeczno-Gospodarczej [ECOSOC]. Była organem międzyrządowym, w skład którego wchodziły 53 państwa. Kandydatów do Komisji przedstawiały państwa, a Zgromadzenie Ogólne NZ dokonywało wyboru. Kadencja członków Komisji wynosiła 3 lata, z tym że każdego roku odnawiano 1/3 składu. Członkowie Komisji wybierani byli według klucza geograficznego: 15 pochodziło z państw Afryki, 13 z Azji, 10 z państw latynoamerykańskich, 10 z państw zachodnich i 5 z Europy Środkowo-Wschodniej.
Komisja Praw Człowieka zgodnie z powołującą ją do życia rezolucją spełniała szereg zadań: przygotowywała dokumenty z zakresu praw człowieka, przedkładała ECOSOC zalecenia i raporty, brała udział w procedurze implementacyjnej poprzez m.in. powoływanie specjalnych sprawozdawców, niezależnych ekspertów. Ze swej działalności Komisja Praw Człowieka składała Radzie Społeczno-Gospodarczej raport.
Komisja pracowała w trybie sesyjnym. Raz do roku na przełomie marca i kwietnia odbywała się sześciotygodniowa sesja w Genewie. W sesji zazwyczaj brało udział ponad 3000 delegatów: państw - członków Komisji, pozostałych państw systemu NZ, przedstawicieli organizacji pozarządowych. Podczas sesji Komisja przyjmowała około 100 rezolucji, decyzji, oświadczeń dotyczących sytuacji praw człowieka na świecie. Ponadto na mocy decyzji ECOSOC z 1990 roku Komisja w szczególnych sytuacjach i za zgodą większości członków Komisji mogła zbierać się na sesje nadzwyczajne. Przykładem sesji nadzwyczajnej była sesja z 13-14 sierpnia 1992 roku w sprawie sytuacji w byłej Jugosławii.