Kraje będące głównymi producentami ryżu są na ogół także dużymi konsumentami tego zboża. Doprowadza to do dylematu decyzyjnego w kwestiach polityki cenowej. Utrzymywanie niskich cen ryżu jest korzystne dla konsumentów, za to nie sprzyja producentom. Aby pogodzić te rozbieżne interesy konieczna jest silna interwencja państwa, która sprawia, że ryż jest jednym z najbardziej chronionych artykułów rolnych, nie tylko za pomocą regulacji cenowej, lecz także przy użyciu wysokich ceł i pozataryfowych instrumentów polityki handlowej. W rezultacie jedynie 4 - 6% globalnej produkcji ryżu jest przedmiotem handlu międzynarodowego, dla porównania odpowiednio dotyczy to 12% plonów kukurydzy, 18% pszenicy.

Porozumienie w ramach Światowej Organizacji Handlu (World Trade Organization) z roku 1994 zawierało ustalenia zmierzające do zmniejszania interwencji państwa i liberalizacji handlu produktami rolnymi. W takich warunkach instytucjonalnych światowy obrót handlowy ryżem rozwija się. Rośnie liczba krajów, głównie afrykańskich, gdzie import jest konieczny, by zaspokoić wewnętrzne potrzeby.