Wojna domowa w Sudanie wybuch艂a ju偶 pod koniec 1955 roku przed og艂oszeniem niepodleg艂o艣ci spod panowania brytyjsko-egipskiego (1 stycznia 1956 roku). Powodem buntu murzy艅skiej ludno艣ci z po艂udnia kraju (bunt w Torit) by艂o niezadowolenie z politycznej i gospodarczej dominacji muzu艂ma艅skich Arab贸w z P贸艂nocy. Rebelianci domagali si臋 wi臋kszej niezale偶no艣ci polityczno-ekonomicznej Po艂udnia (艂膮cznie z secesj膮), innego podzia艂u zasob贸w naturalnych i w艂adzy oraz zmiany statusu religii islamskiej w pa艅stwie.
W latach 1955 - 1972 trwa艂y regularne walki pomi臋dzy si艂ami rz膮dowymi z P贸艂nocy a si艂ami rebeliant贸w "Anyaya Forces" z Po艂udnia. Podpisane w 1972 roku w Addis Ababa porozumienie przyznaj膮ce Po艂udniu wi臋ksz膮 autonomi臋 zapewni艂o Sudanowi pok贸j na 11 lat. Konflikt rozgorza艂 na nowo w 1983 roku (bunt w Bor) po decyzji prezydenta Nimeiri ograniczaj膮cej autonomi臋 w艂adz z Po艂udnia. Decyzja ta by艂a poprzedzona odkryciem z艂贸偶 ropy naftowej na po艂udniu Sudanu. Z rozwi膮zanych w 1972 roku si艂 "Anyaya" i uczestnik贸w buntu w Bor zosta艂a uformowana Armia Wyzwolenia Sudanu (SLM/A), kt贸ra stanowi艂a od tej pory g艂贸wn膮 si艂臋 rebelianck膮.