SEKRETARZ GENERALNY

PRZEMÓWIENIE NA SESJĘ PLENARNĄ OTWIERAJĄCĄ
ŚWIATOWY SZCZYT SPOŁECZEŃSTWA INFORMACYJNEGO

Tunis, 16 listopada 2005 r.

Panie Prezydencie Ben Ali,
Ekscelencje,
Panie i Panowie,

Chciałbym wyrazić uznanie dla naszych gospodarzy - pana Prezydenta Ben Ali oraz rządu i narodu Tunezji - za wszystko, co uczynili, aby to spotkanie doszło do skutku. Pamiętajmy, że w 1998 roku to właśnie rząd Tunezji jako pierwszy zaproponował, aby zorganizować Szczyt Społeczeństwa Informacyjnego.

Dziękuję również Międzynarodowemu Związkowi Telekomunikacyjnemu i innym członkom rodziny Narodów Zjednoczonych za ich niestrudzone starania, by ten Szczyt przyniósł konkretne rezultaty.

Dwa lata temu w Genewie, podczas pierwszego etapu Światowego Szczytu sformułowana została wizja otwartego i pełnego społeczeństwa informacyjnego. Naszym zadaniem tu, w Tunisie, jest przejść do czynów.

Ten Szczyt musi być Szczytem osiągnięcia porozumień. Musi poprzeć i rozpatrzeć sposoby wdrażania postanowień Szczytu Światowego, który odbył się dwa miesiące temu w siedzibie ONZ w Nowym Jorku. Musi doprowadzić do tego, by technologie informacyjne i komunikacyjne były używane w nowy sposób, z korzyścią dla wszystkich klas społecznych. Przede wszystkim musi nadać nowy impet działaniom na rzecz rozwoju gospodarek i społeczeństw biednych krajów i polepszania jakości życia ubogich ludzi.

Co rozumiemy pod terminem: “społeczeństwo informacyjne"? To pojęcie oznacza społeczeństwo, w którym możliwości człowieka są uwidocznione, poszerzane, budowane, wzmacniane i uwolnione dzięki udostępnieniu ludziom potrzebnych narzędzi i technologii oraz zapewnieniu edukacji i szkolenia, pozwalających skutecznie z nich korzystać. Przeszkody w tym zakresie są bardziej natury politycznej niż finansowej. Koszty łączności, komputerów i telefonów komórkowych można obniżyć. Te dobra - prowadzące do lepszego życia - mogą być powszechnie udostępnione i osiągalne dla wszystkich sieci i osób z nich korzystających Musimy mieć wolę, by tak się stało.

Społeczeństwo informacyjne opiera się na współdziałaniu. Ta właśnie unikalna i ogromna współpraca gwarantuje funkcjonowanie Internetu. Aby korzyści płynące z używania Internetu były dostępne na całym świecie, musimy wspierać ideę współdziałania rządów, sektora prywatnego, społeczeństwa obywatelskiego i organizacji międzynarodowych. Oczywiście, u podstaw społeczeństwa informacyjnego leży wolność. To wolność umożliwia ludziom na całym świecie korzystanie z wiedzy, dziennikarzom - wykonywać ich ważną pracę i obywatelom - rozliczać rządy. Bez otwartości, bez prawa do poszukiwania, otrzymywania oraz przekazywania informacji i myśli za pomocą dowolnego medium i bez względu na ograniczenia, rewolucja informacyjna stanie w miejscu i społeczeństwo informacyjne, które chcemy stworzyć, nie powstanie.

Nadszedł czas, by wyjść poza obszerne dyskusje na temat przepaści cyfrowej. Już wiemy, jakie istnieją problemy. Musimy teraz zająć się wdrażaniem rozwiązań oraz ustalić metody wspierania i poszerzania możliwości wynikających z zastosowania technologii cyfrowych.

Te możliwości są ogromne. Już teraz w Afryce i innych regionach rozwijających się szybkie rozpowszechnienie się telefonii komórkowej i telekomunikacji bezprzewodowej przyspieszyło rozwój przedsiębiorczości i wspomogło powstawanie małych przedsiębiorstw, zwłaszcza tych prowadzonych i posiadanych przez kobiety. Lekarze pracujący na odległych terenach uzyskali dostęp do informacji medycznej o chorobach tropikalnych. Studenci mogą korzystać ze światowych baz danych książek i badań. Możliwości wczesnego ostrzegania o katastrofach naturalnych i osoby niosące pomoc humanitarną są w stanie nieść ją szybciej i w bardziej skoordynowany sposób. Te i inne, nowe możliwości mogą stać się udziałem większej liczby osób w krajach rozwijających się.

System Narodów Zjednoczonych jest gotów pomóc państwom członkowskim i wszystkim zainteresowanym stronom wdrożyć wszelkie decyzje podjęte podczas Szczytu, w tym te, które będą dotyczyć zarządzania Internetem. Jednakże chcę wyrazić się absolutnie jasno: Organizacja Narodów Zjednoczonych nie chce "przejąć", nadzorować ani w inny sposób kontrolować Internetu. Organizacja Narodów Zjednoczonych składa się z Was - państw członkowskich. Może chcieć tylko tego, na co się zgodzicie. Jak rozumiem, tym, do czego wszyscy dążymy jest ochrona i wzmocnienie Internetu oraz zapewnienie, że korzyści płynące z jego zastosowania będą dostępne dla wszystkich.

Stany Zjednoczone zasługują na nasze podziękowania za rozwój Internetu i jego udostępnienie światu. USA pełniły swoje obowiązki nadzoru sprawiedliwie i honorowo. Myślę, że wszyscy się zgodzicie, że zarządzanie Internetem na co dzień musi pozostać w gestii instytucji technicznych, nie tylko po to, by chronić go przed stała ingerencją polityki. Myślę, że wszyscy także uznajecie potrzebę szerszego międzynarodowego uczestnictwa w dyskusjach dotyczących kwestii zarządzania Internetem. Problemem pozostaje sposób, w jaki mamy osiągnąć ten cel. Dlatego też niech dyskusje na ten temat trwają dalej.

Panie Prezydencie,

Doświadczenia ostatnich lat - ten Szczyt, praca Grupy Zadaniowej ds. Technologii Informacyjnych i Komunikacyjnych, Grupy Roboczej ds. Zarządzania Internetem, Funduszu Solidarności Cyfrowej, Funduszu NZ na rzecz Partnerstw Międzynarodowych (UNFIP), inicjatywa odpowiedzialności społecznej biznesu Global Compact i inne działania - dały nam nowy pogląd na to, jak trudnym zadaniem jest tworzenie skutecznych partnerstw i platform. Agendy i departamenty ONZ kontynuują ciężką pracę budowania możliwości i wykorzystują technologie informacyjne, by zwiększać nasze starania, mające na celu realizację Milenijnych Celów Rozwoju.

Nasze starania przynoszą rezultaty. Jednak te zdobycze są wciąż poza zasięgiem zbyt wielu ludzi. Istnieje ogromny niedosyt - nie samej technologii, lecz tego, co dzięki niej można osiągnąć. Wzywam was, byście zaspokoili tę potrzebę i podjęli konkretne kroki, pozwalające zapamiętać ten Szczyt jako wydarzenie, które przyniosło postęp w zakresie rozwoju, pokoju oraz potwierdzenie godności człowieka.

Dziękuję bardzo.