Dekada postępu
Milenijne Cele Rozwoju, które zostały przyjęte w 2000 r. odegrały ogromną rolę w ustalaniu globalnych i krajowych priorytetów oraz przyczyniły się do podjęcia wielu działań. Zwiększyły one świadomość i stworzyły ogólnoświatową wizję w kwestii rozwoju.
W ciągu ostatnich 10 lat udało się osiągnąć olbrzymi postęp. Ubóstwo na świecie wciąż spada, więcej dzieci niż kiedykolwiek wcześniej uczęszcza do szkół podstawowych, śmiertelność wśród najmłodszych gwałtownie obniżyła się, znacząco zwiększono dostęp do czystej wody pitnej, a inwestycje na walkę z malarią, HIV/AIDS i gruźlicą uratowały miliony istnień ludzkich.
Równość i sprawiedliwość dla wszystkich, wzmocnienie pozycji kobiet
Ostatnia dekada przyniosła znaczącą poprawę życia milionów ludzi. Nie wszyscy jednak w równym stopniu odczuli pozytywne zmiany. Dlatego powinniśmy kontynuować nasze starania do czasu uwolnienia świata od skrajnej biedy. Miliony ludzi nadal cierpi ubóstwo, szczególnie najbiedniejsi i żyjący na marginesie społeczeństwa, niepełnoletni, kobiety i dziewczęta.
Różnice występujące zarówno pomiędzy krajami, jak i w poszczególnych krajach, w szczególności między terenami miejskimi i wiejskimi, są niepokojące. Dzieci pochodzące z krajów rozwijających się, które żyją na terenach wiejskich są dwukrotnie bardziej narażone na niedowagę niż ich rówieśnicy w miastach. Kobiety w Afryce Północnej i Południowej oraz w Azji Zachodniej stanowią zaledwie 20% opłacanej siły roboczej. W najbiedniejszych gospodarstwach domowych w Afryce sub-saharyjskiej 12-krotnie częściej brakuje bieżącej wody pitnej niż w najbogatszych domostwach w tym rejonie. Warunki sanitarne wśród najbiedniejszych domostw Azji, które stanowią 40% wszystkich domostw tego regionu, praktycznie nie uległy poprawie w ciągu ostatnich 10 lat.
Aby przyspieszyć proces realizacji Milenijnych Celów Rozwoju, należy dążyć do wyrównywania szans wszystkich ludzi, by postęp odczuwalny był również przez tych, którzy do tej pory nie czerpali korzyści z poprawy sytuacji ekonomicznej. Osiągnięcie Milenijnych Celów Rozwoju wymaga stałego, zrównoważonego wzrostu gospodarczego.
Podejmowane kroki powinny być bardziej konsekwentne i dążyć do zapewnienia zrównoważonego środowiska naturalnego, by chronić ekosystemy niezbędne dla wzrostu gospodarczego i podtrzymania życia na Ziemi. Przyszłoroczna Konferencja NZ w sprawie Zrównoważonego Rozwoju (Rio+20) stanowi historyczną szansę zmierzenia się równocześnie z ekonomicznymi, środowiskowymi i społecznymi wyzwaniami. Na konferencji zostaną omówione sposoby budowy bezpieczniejszego, czystszego i lepiej prosperującego świata dla wszystkich.
Ochrona najbardziej narażonych na niebezpieczeństwa i bezradnych ludzi wymaga stworzenia systemu zabezpieczającego przed zagrożeniami, takimi jak konflikty zbrojne, klęski żywiołowe, czy kryzysy spowodowane niestabilnymi cenami energii i żywności. 22 kraje, które osiągnęły najmniejszy postęp w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju są pogrążone w konfliktach zbrojnych lub są w trakcie wychodzenia z nich. Żadnemu z tych krajów nie udało się zrealizować ani jednego z Milenijnych Celów Rozwoju. Kraje pogrążone w konfliktach lub wychodzące z nich powinny być wspierane w budowie pokoju i bezpieczeństwa oraz we wprowadzaniu mechanizmów uczestnictwa w procesach politycznych, dobrego zarządzania państwem, przestrzegania praw człowieka i sprawiedliwości społecznej. Wszystkie te aspekty stanowią podstawę długotrwałego rozwoju.
Aby przyspieszyć postęp w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju musimy skoncentrować się na dziedzinach, które przyniosą największe efekty. Z badań wynika, że do najbardziej skutecznych czynników umożliwiających przyspieszenie postępów w realizacji wszystkich celów należą: uwłasnowolnienie kobiet, zapewnienie dziewczętom i kobietom równego dostępu do edukacji, żywności, podstawowych usług i opieki zdrowotnej, uczestnictwa w procesach decyzyjnych na wszystkich szczeblach oraz korzystania z osiągnięć ekonomicznych kraju.
Kraje, które promują polepszenie społeczno – ekonomicznego statusu kobiet wykazują niższy wskaźnik ubóstwa. Na przykład, dodatkowy rok nauki w szkole średniej może podnieść przyszłe wynagrodzenie dziewcząt o 10-20%. Edukacja kobiet pozytywnie wpływa na ich własne zdrowie i ich dzieci: ciężarne kobiety, które umieją czytać i pisać częściej zgłaszają się po pomoc medyczną, dbają o szczepienia swoich dzieci, są lepiej poinformowane o właściwych sposobach odżywiania i korzystnych skutkach budowy kanalizacji sanitarnej.
Ogromna szansa
Silne przywództwo i odpowiedzialność krajów rozwiniętych i rozwijających się oraz dotrzymywanie przez nie złożonych obietnic i zobowiązań - to aspekty umożliwiające nie tylko utrzymanie dotychczasowego postępu, ale także uzyskanie dalszej poprawy sytuacji w wielu krajach i regionach.
Mocna współpraca partnerska stanowi podstawę współdziałania rządów, przedsiębiorców, fundacji, instytucji akademickich, organizacji pozarządowych i innych podmiotów społeczeństwa obywatelskiego. Współpraca partnerska w ramach takich inicjatyw jak: Globalna Strategia na rzecz Zdrowia Kobiet i Dzieci, światowy program eliminacji nowych zakażeń HIV wśród dzieci i ratowania życia ich matek (Countdown to Zero) lub plan działania dotyczący walki z niedożywieniem (Scaling up Nutrition), jak również współpraca Południe – Południe, stanowi olbrzymią szansę na prowadzenie skoordynowanych działań wszystkich sektorów oraz jest ważnym czynnikiem wpływającym na rozwój.
Milenijne Cele Rozwoju nie są abstrakcyjne i nierealne - wpływają na poprawę życia ludzi. Wiążą się z rozwojem i poszanowaniem wartości wyrażonych w Deklaracji Milenijnej: równości, wolności, godności i pokoju. Aby osiągnąć Milenijne Cele Rozwoju do 2015 roku, ONZ współpracuje z rządami, społeczeństwem obywatelskim i innymi podmiotami. Zamierza kontynuować tę ambitną współpracę również po roku 2015.
ONZ wspiera poszczególne państwa w opracowywaniu własnych planów osiągania Milenijnych Celów Rozwoju. Pracuje nad wprowadzaniem mechanizmu ułatwiającego identyfikację i przezwyciężenie przeszkód stojących na drodze ku Milenijnym Celom Rozwoju. Mechanizm ten jest już obecnie stosowany w Belize, Ghanie, Jordanii, Kolumbii, Laosie, Papui - Nowej Gwinei, Tadżykistanie, Togo i Ugandzie.
Milenijne Cele Rozwoju, które zostały przyjęte w 2000 r. odegrały ogromną rolę w ustalaniu globalnych i krajowych priorytetów oraz przyczyniły się do podjęcia wielu działań. Zwiększyły one świadomość i stworzyły ogólnoświatową wizję w kwestii rozwoju.
W ciągu ostatnich 10 lat udało się osiągnąć olbrzymi postęp. Ubóstwo na świecie wciąż spada, więcej dzieci niż kiedykolwiek wcześniej uczęszcza do szkół podstawowych, śmiertelność wśród najmłodszych gwałtownie obniżyła się, znacząco zwiększono dostęp do czystej wody pitnej, a inwestycje na walkę z malarią, HIV/AIDS i gruźlicą uratowały miliony istnień ludzkich.
Równość i sprawiedliwość dla wszystkich, wzmocnienie pozycji kobiet
Ostatnia dekada przyniosła znaczącą poprawę życia milionów ludzi. Nie wszyscy jednak w równym stopniu odczuli pozytywne zmiany. Dlatego powinniśmy kontynuować nasze starania do czasu uwolnienia świata od skrajnej biedy. Miliony ludzi nadal cierpi ubóstwo, szczególnie najbiedniejsi i żyjący na marginesie społeczeństwa, niepełnoletni, kobiety i dziewczęta.
Różnice występujące zarówno pomiędzy krajami, jak i w poszczególnych krajach, w szczególności między terenami miejskimi i wiejskimi, są niepokojące. Dzieci pochodzące z krajów rozwijających się, które żyją na terenach wiejskich są dwukrotnie bardziej narażone na niedowagę niż ich rówieśnicy w miastach. Kobiety w Afryce Północnej i Południowej oraz w Azji Zachodniej stanowią zaledwie 20% opłacanej siły roboczej. W najbiedniejszych gospodarstwach domowych w Afryce sub-saharyjskiej 12-krotnie częściej brakuje bieżącej wody pitnej niż w najbogatszych domostwach w tym rejonie. Warunki sanitarne wśród najbiedniejszych domostw Azji, które stanowią 40% wszystkich domostw tego regionu, praktycznie nie uległy poprawie w ciągu ostatnich 10 lat.
Aby przyspieszyć proces realizacji Milenijnych Celów Rozwoju, należy dążyć do wyrównywania szans wszystkich ludzi, by postęp odczuwalny był również przez tych, którzy do tej pory nie czerpali korzyści z poprawy sytuacji ekonomicznej. Osiągnięcie Milenijnych Celów Rozwoju wymaga stałego, zrównoważonego wzrostu gospodarczego.
Podejmowane kroki powinny być bardziej konsekwentne i dążyć do zapewnienia zrównoważonego środowiska naturalnego, by chronić ekosystemy niezbędne dla wzrostu gospodarczego i podtrzymania życia na Ziemi. Przyszłoroczna Konferencja NZ w sprawie Zrównoważonego Rozwoju (Rio+20) stanowi historyczną szansę zmierzenia się równocześnie z ekonomicznymi, środowiskowymi i społecznymi wyzwaniami. Na konferencji zostaną omówione sposoby budowy bezpieczniejszego, czystszego i lepiej prosperującego świata dla wszystkich.
Ochrona najbardziej narażonych na niebezpieczeństwa i bezradnych ludzi wymaga stworzenia systemu zabezpieczającego przed zagrożeniami, takimi jak konflikty zbrojne, klęski żywiołowe, czy kryzysy spowodowane niestabilnymi cenami energii i żywności. 22 kraje, które osiągnęły najmniejszy postęp w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju są pogrążone w konfliktach zbrojnych lub są w trakcie wychodzenia z nich. Żadnemu z tych krajów nie udało się zrealizować ani jednego z Milenijnych Celów Rozwoju. Kraje pogrążone w konfliktach lub wychodzące z nich powinny być wspierane w budowie pokoju i bezpieczeństwa oraz we wprowadzaniu mechanizmów uczestnictwa w procesach politycznych, dobrego zarządzania państwem, przestrzegania praw człowieka i sprawiedliwości społecznej. Wszystkie te aspekty stanowią podstawę długotrwałego rozwoju.
Aby przyspieszyć postęp w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju musimy skoncentrować się na dziedzinach, które przyniosą największe efekty. Z badań wynika, że do najbardziej skutecznych czynników umożliwiających przyspieszenie postępów w realizacji wszystkich celów należą: uwłasnowolnienie kobiet, zapewnienie dziewczętom i kobietom równego dostępu do edukacji, żywności, podstawowych usług i opieki zdrowotnej, uczestnictwa w procesach decyzyjnych na wszystkich szczeblach oraz korzystania z osiągnięć ekonomicznych kraju.
Kraje, które promują polepszenie społeczno – ekonomicznego statusu kobiet wykazują niższy wskaźnik ubóstwa. Na przykład, dodatkowy rok nauki w szkole średniej może podnieść przyszłe wynagrodzenie dziewcząt o 10-20%. Edukacja kobiet pozytywnie wpływa na ich własne zdrowie i ich dzieci: ciężarne kobiety, które umieją czytać i pisać częściej zgłaszają się po pomoc medyczną, dbają o szczepienia swoich dzieci, są lepiej poinformowane o właściwych sposobach odżywiania i korzystnych skutkach budowy kanalizacji sanitarnej.
Ogromna szansa
Silne przywództwo i odpowiedzialność krajów rozwiniętych i rozwijających się oraz dotrzymywanie przez nie złożonych obietnic i zobowiązań - to aspekty umożliwiające nie tylko utrzymanie dotychczasowego postępu, ale także uzyskanie dalszej poprawy sytuacji w wielu krajach i regionach.
Mocna współpraca partnerska stanowi podstawę współdziałania rządów, przedsiębiorców, fundacji, instytucji akademickich, organizacji pozarządowych i innych podmiotów społeczeństwa obywatelskiego. Współpraca partnerska w ramach takich inicjatyw jak: Globalna Strategia na rzecz Zdrowia Kobiet i Dzieci, światowy program eliminacji nowych zakażeń HIV wśród dzieci i ratowania życia ich matek (Countdown to Zero) lub plan działania dotyczący walki z niedożywieniem (Scaling up Nutrition), jak również współpraca Południe – Południe, stanowi olbrzymią szansę na prowadzenie skoordynowanych działań wszystkich sektorów oraz jest ważnym czynnikiem wpływającym na rozwój.
Milenijne Cele Rozwoju nie są abstrakcyjne i nierealne - wpływają na poprawę życia ludzi. Wiążą się z rozwojem i poszanowaniem wartości wyrażonych w Deklaracji Milenijnej: równości, wolności, godności i pokoju. Aby osiągnąć Milenijne Cele Rozwoju do 2015 roku, ONZ współpracuje z rządami, społeczeństwem obywatelskim i innymi podmiotami. Zamierza kontynuować tę ambitną współpracę również po roku 2015.
ONZ wspiera poszczególne państwa w opracowywaniu własnych planów osiągania Milenijnych Celów Rozwoju. Pracuje nad wprowadzaniem mechanizmu ułatwiającego identyfikację i przezwyciężenie przeszkód stojących na drodze ku Milenijnym Celom Rozwoju. Mechanizm ten jest już obecnie stosowany w Belize, Ghanie, Jordanii, Kolumbii, Laosie, Papui - Nowej Gwinei, Tadżykistanie, Togo i Ugandzie.
- Spadła liczba ludzi żyjących za mniej niż $1,25 dziennie. W 2005 roku wynosiła ona 1,4 miliarda zaś w 1990 roku - 1,8 miliarda. W tym samym czasie wskaźnik ubóstwa obniżył się z poziomu 46% do 27%. Przewiduje się, że w 2015 r. wskaźnik ten spadnie poniżej 15%.
- Liczba zgonów wśród dzieci poniżej 5 roku życia spadła z 12,4 miliona w 1990 r. do 8,1 miliona w 2009 r. Każdego dnia umiera mniej o 12 000 dzieci.
- W 2009 r. liczba osób objętych leczeniem antyretrowirusowym zwiększyła się 13-krotnie w stosunku do 2004 r. Tym samym obniżyła się liczba zgonów spowodowana: - AIDS - o 19% - malarią - o 20% - gruźlicą - o ponad 30% (w porównaniu do roku 1990)
- W ostatniej dekadzie dzieci żyjące na obszarach wiejskich w krajach rozwijających się były dwukrotnie bardziej narażone na niedowagę niż dzieci żyjące w miastach.
- W latach 2000 – 2008 w wyniku przeprowadzonych szczepień liczba zgonów ludzi zmalała o 78%.
- W latach 1990 – 2008 dostęp do czystej wody pitnej uzyskało: - 1,1 miliarda ludzi żyjących na obszarach miejskich - 723 milionów ludzi na obszarach wiejskich
- Prawdopodobieństwo braku dostępu do wody pitnej w najbiedniejszych domostwach Afryki sub-saharyjskiej jest 12-krotnie większe w porównaniu z najbogatszymi domostwami w tym rejonie.
- W najbiedniejszych gospodarstwach domowych w Afryce sub-saharyjskiej 12-krotnie częściej brakuje bieżącej wody pitnej niż w najbogatszych domostwach w tym rejonie. Warunki sanitarne wśród najbiedniejszych domostw Azji, które stanowią 40% wszystkich domostw tego regionu, praktycznie nie uległy poprawie w ciągu ostatnich 10 lat.
- Warunki sanitarne wśród najbiedniejszych domostw południowej Azji (stanowiące 40% wszystkich domostw tego regionu) praktycznie nie uległy poprawie w ciągu ostatnich 10 lat.
- Wskaźnik dzieci zapisanych do szkół podstawowych w krajach rozwijających się wzrósł z 82% w 1999 r. do 89% w 2009 r. Najwięcej dzieci umiera w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach oraz we wschodniej i południowo-wschodniej Azji.
- Kobiety stanowią zaledwie 20% opłacanej siły roboczej w Afryce Północnej i Południowej oraz w Azji Zachodniej.
- Wzrosła liczba kobiet reprezentowanych w parlamentach, jednak są one nadal dalekie od uzyskania parytetu. W styczniu 2011 r. kobiety zajmowały 19% miejsc w jednoizbowych i niższych izbach parlamentu.