Statut Trybunału bardzo ściśle określa jego jurysdykcję. Cała koncepcja funkcjonowania Trybunału opiera się za zasadzie komplementarności, która oznacza, że jeśli sąd krajowy zamierza i jest w stanie skorzystać ze swoich kompetencji, Międzynarodowy Trybunał Karny nie może mu w tym przeszkodzić. Istnieje jednak pewien wyjątek: Rada Bezpieczeństwa, działając na podstawie Rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, może przekazać konkretną sprawę w gestię Trybunału. Wtedy sprawa ta nie będzie rozpatrywana przez sądy krajowe.
Zadaniem Międzynarodowego Trybunału Karnego nie jest przejęcie kompetencji sądów krajowych. Może się jednak zdarzyć, że system sądownictwa w danym kraju załamie się i przestanie funkcjonować. Może również zaistnieć sytuacja, w której rząd będzie ignorować lub uczestniczyć w aktach okrucieństwa albo urzędnicy państwowi będą unikać oskarżenia osób posiadających dużą władzę i uprawnienia. W takich przypadkach, to MTK rozpatruje poszczególne sprawy.
Statut wyszczególnia podstawy przyjęcia sprawy do rozpatrzenia przez Trybunał. Szczegółowo określono w nim także okoliczności, w jakich Trybunał może stwierdzić swój brak kompetencji do rozpatrzenia danej sprawy lub odmówić jej rozpatrzenia. Powyższe obwarowania pozwolą uniknąć arbitralnych decyzji Trybunału.