Niektóre z traktatów dotyczących ochrony praw człowieka zawierają regulacje pozwalające państwom – stronom składać skargi do właściwych Komitetów na inne państwa – strony.
Procedury te nie były jednak dotychczas użyte.
Występują tutaj 3 rodzaje rozwiązań:
1. Właściwy Komitet może rozpatrywać skargi od państwa – strony, które uważa, że inne państwo – strona nie stosuje się do przepisów danej konwencji. Procedura ta ma zastosowanie tylko do tych państw – stron, które złożyły deklaracje uznające kompetencje Komitetu do rozpatrywania tego rodzaju skarg.
Procedura ta ma zastosowanie w:
- Komitecie Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych
na podstawie art. 10 Protokołu Fakultatywnego do Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych - Komitecie przeciwko Torturom
na podstawie art. 21 Konwencji w Sprawie Zakazu Stosowania Tortur oraz Innego Okrutnego, Nieludzkiego lub Poniżającego Traktowania albo Karania - Komitecie Praw Dziecka
na podstawie art. 12 Protokołu Fakultatywnego do Konwencji o Prawach Dziecka w Sprawie Procedury Składania Zawiadomień - Komitecie do Ochrony Praw Wszystkich Pracowników – Migrantów i Członków ich Rodzin
na podstawie art. 74 Międzynarodowej Konwencji o Ochronie Praw Wszystkich Pracowników - Migrantów i Członków Ich Rodzin - Komitecie do spraw Wymuszonych Zaginięć
na podstawie art. 32 Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Ochrony Wszystkich Osób przed Wymuszonym Zaginięciem
2. Procedura służąca rozwiązywaniu sporów między państwami – stronami dotyczącymi wypełniania przez dane państwo – stronę swoich zobowiązań wynikających z danej konwencji/paktu polegająca na utworzeniu Komisji Pojednawczej ad hoc.
Procedura ta ma zastosowanie w:
- Komitecie Praw Człowieka
na podstawie art. 41 – 43 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych - Komitecie do spraw Likwidacji Dyskryminacji Rasowej
na podstawie Art. 11 – 13 Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Rasowej - Komitecie Praw Dziecka
na podstawie Art. 47 Reguł Postępowania Komitetu
3. Rozwiązywanie sporów międzypaństwowych dotyczących interpretacji lub stosowania konwencji.
Spory takie powinny być w pierwszej kolejności rozwiązywane w drodze negocjacji, a jeżeli to się nie powiedzie, arbitrażu. Strona zaangażowana w spór może zwrócić się do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, w wypadku, gdy po upływie 6 miesięcy strony nie dojdą do porozumienia. Państwa – strony mogą wyłączyć się z tej procedury, jeżeli w momencie przystąpienia lub ratyfikacji danej konwencji złożą odpowiednią deklarację. Jej konsekwencją, zgodnie z zasadą wzajemności, jest brak możliwości wnoszenia spraw przeciwko innym państwom – stronom.
Procedura ta ma zastosowanie w:
- Komitecie do spraw Likwidacji Dyskryminacji Rasowej
na podstawie art. 22 Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Rasowej - Komitecie do spraw Likwidacji Dyskryminacji Kobiet
na podstawie art. 29 Konwencji w sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet - Komitecie przeciwko Torturom
na podstawie art. 30 Konwencji w sprawie Zakazu Stosowania Tortur oraz Innego Okrutnego, Nieludzkiego lub Poniżającego Traktowania albo Karania - Komitecie do Ochrony Praw Wszystkich Pracowników – Migrantów i Członków ich Rodzin
na podstawie art. 92 Międzynarodowej Konwencji o Ochronie Praw Wszystkich Pracowników - Migrantów i Członków Ich Rodzin - Komitecie do spraw Wymuszonych Zaginięć
na podstawie art. 42 Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Ochrony Wszystkich Osób przed Wymuszonym Zaginięciem.
Więcej informacji:
Human Rights Bodies - Complaints Procedures