Służba zdrowia ratuje życie ludzi. Wszyscy z nią związani dążą, by osiągnięcia w zakresie opieki zdrowotnej były dostępne dla najbardziej potrzebujących. Zwiększają dobrobyt społeczny i przyczyniają się do rozwoju gospodarczego swoich krajów. Są pierwszymi, którzy diagnozują nową chorobę lub wskazują na nowe zagrożenia dla zdrowia publicznego. Ich praca jest konieczna, by zapewnić bezpieczeństwo państwa.
Dziś, w wielu regionach świata obserwujemy kryzys służby zdrowia. Liczba ludności świata wzrasta, zaś liczba pracowników sektora zdrowia spada. Dotyczy to zwłaszcza najuboższych krajów świata. W państwach rozwijających się pracownicy służby zdrowia borykają się z problemami ekonomicznymi, pracują w warunkach pogarszającej się infrastruktury sektora zdrowia i narastających niepokoi społecznych. Pandemia HIV/AIDS szczególnie ciężko dotknęła pracowników służby zdrowia, pozbawiając życia i zdrowia ich samych oraz ich pacjentów.
Jasnym jest, że aby chronić i poprawić stan zdrowia ludności oraz by zrealizować Milenijne Cele Rozwoju, musimy szybko wzmocnić służbę zdrowia na świecie. Osiągnięcie Celów tylko w Afryce będzie wymagać zatrudnienia miliona nowych pracowników sektora zdrowia. Jeżeli tak się nie stanie, dzieci nie będą szczepione, nie powstrzyma się wybuchu chorób zakaźnych, uleczalne choroby nie będą leczone, zaś kobiety będą wciąż umierać podczas porodu.
Ograniczenie kryzysu służby zdrowia wymaga partnerstwa i współpracy na szczeblu krajowym i międzynarodowym oraz współdziałania wielu sektorów, w tym edukacji, transportu i finansów, jak również samych pracowników służby zdrowia. Dlatego temat tegorocznych obchodów Światowego Dnia Zdrowia brzmi: „Wspólna praca na rzecz zdrowia”. W tym Dniu wzywam wszystkie strony – rządy, organizacje zawodowe, społeczeństwo obywatelskie, sektor prywatny, media i donorów międzynarodowych do połączenia sił i zwiększenia inwestycji w służbę zdrowia. W tym dwudziestym pierwszym wieku podejmijmy wspólną pracę na rzecz zdrowia.