1,2 miliarda osób na świecie żyje za mniej niż 1 dolara dziennie, a prawie połowa za mniej niż dwa. Z braku środków do życia ludzie ci skazani są na głód, analfabetyzm, choroby, bezrobocie i brak perspektyw na przyszłość.
We wrześniu 2000 roku w Szczycie Milenijnym Narodów Zjednoczonych uczestniczyło 147 głów państw i szefów rządów. Efektem obrad była Deklaracja Milenijna przyjęta przez wszystkie państwa członkowskie ONZ. Określono w niej Milenijne Cele Rozwoju - zobowiązania na rzecz rozwoju społecznego i ograniczania ubóstwa, które państwa zadeklarowały się wypełnić do 2015 roku.
Większość z nas żyje w wygodnych i bezpiecznych warunkach, ale co piąta osoba na świecie doświadcza ubóstwa. W języku potocznym oznacza to, że niektórzy żyją na znacznie niższym poziomie niż reszta społeczeństwa. Jednak ubóstwo to nie tylko brak pieniędzy - osoba jest biedna wtedy, gdy nie ma pracy, nie może się leczyć, nie może chodzić do szkoły, nie ma co jeść i nie ma w co się ubrać.
Standardy życia w poszczególnych krajach są różne, jednak wszędzie ubóstwo kojarzy się z głodem, bezdomnością, brakiem wykształcenia oraz dostępu do dóbr i finansów pozwalających zaspokoić podstawowe potrzeby człowieka. W największym stopniu dotyczy to mieszkańców krajów rozwijających się. Problem głodu może pojawić się też w bogatszych krajach, ale nie jest on tak duży, ani nie występuje na tak olbrzymią skalę, jak w krajach rozwijających się.
Żywność jest konieczna do przeżycia. Każdego dnia na świecie głoduje 840 milionów ludzi, a niedożywionych jest kolejnych 500 milionów. Codziennie z głodu umiera 34 tysiące dzieci poniżej piątego roku życia, a kolejnych 200 milionów cierpi z powodu niedożywienia. Obecnie trzy miliardy osób, a więc połowa ludności świata, cierpi na choroby, którym łatwo zapobiec. Rocznie z tego powodu umiera 2 miliony dzieci. 30% ludności świata nie ma dostępu do wody pitnej. Najbiedniejszymi osobami na świecie są mieszkańcy Afryki, a problem niedożywienia dotyka przede wszystkim mieszkańców Azji Południowej.
W minionym stuleciu nastąpiła znaczna poprawa sytuacji w zakresie ochrony zdrowia i dostępu do żywności. Było to możliwe dzięki zwiększeniu dostępu do wody pitnej i urządzeń dostarczających wodę, poprawie warunków mieszkalnictwa, edukacji oraz rozwoju nauki i wiedzy o przyczynach, zapobieganiu i leczeniu chorób. A przecież dobre zdrowie i żywność są niezbędne do wyrwania się z ubóstwa.
Coraz ważniejszą rolę na całym świecie odgrywa edukacja. Wciąż rozwija się technologia, a to oznacza, że ludzie muszą uczyć się coraz więcej i dokształcać się, by móc pracować. Istnieje niezaprzeczalne powiązanie między ubóstwem a słabym wykształceniem. Osoba niewykształcona nie otrzyma dobrze płatnej pracy. Z kolei niskie płace wiążą się z niskim standardem życia i słabą edukacją. I tak koło się zamyka. Ta prawidłowość występuje we wszystkich krajach na całym świecie.
Obecnie na świecie żyje ponad 6 miliardów ludzi. Problemy z mieszkalnictwem występują na całym świecie, zarówno w dużych, jak i małych miastach. Obecnie 100 milionów ludzi nie ma domów, a co czwarta osoba mieszka w domu lub pomieszczeniach bez urządzeń wodociągowych i elektryczności. Często domy zbudowane są z marnych materiałów i nie są bezpieczne. Do 2025 roku będzie nas 8 miliardów. Eksperci ONZ oceniają, że wówczas 5 miliardów ludzi - a więc prawie tyle ile jest nas teraz na Ziemi - będzie mieszkać w miastach. Staną się one największymi skupiskami biedy.
Przyszłość pozostaje niepewna. Wiele zależy od sytuacji gospodarczej kraju i tego, w jakim stopniu jego mieszkańcy będą mogli czerpać korzyści z rozwoju ekonomicznego. Bezpieczeństwo ekonomiczne oznacza posiadanie zasobów pozwalających na prowadzenie życia na satysfakcjonującym poziomie. Dla wielu bezpieczeństwo ekonomiczne wiążę się z wystarczającą ilością pieniędzy, pozwalającą na zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka - na kupienie żywności, zapewnienia sobie schronienia, edukacji oraz dostępu do opieki zdrowotnej. Bezpieczeństwo ekonomiczne łączy się z zatrudnieniem - ten kto ma pracę, ten ma środki do życia i nie cierpi biedy.
Ubóstwo w jednym kraju różni się od ubóstwa w innym - na przykład być ubogim w Wielkiej Brytanii, to nie to samo co być biednym w kraju afrykańskim, czy w Ameryce Południowej lub Azji. Dla każdego ubóstwo oznacza coś innego. Ubóstwo ma wiele twarzy.