Apartheid był doktryną społeczno-polityczną opartą na prawach, które pozwalały białej mniejszości rządzącej w Afryce Południowej na segregację, wyzyskiwanie i terroryzowanie ludności czarnoskórej oraz Azjatów i ludzi rasy mieszanej, stanowiących większość społeczeństwa. W Afryce Południowej ludności murzyńskiej odmówiono podstawowych praw człowieka i praw politycznych, czarnoskóry pracownik był wyzyskiwany, a ogół czarnej rasy skazano na segregację.

Stworzony w ramach Apartheidu system prawny sankcjonował rasistowskie założenia. Każda krytyka wobec systemu była natychmiast tłumiona. Apartheid wyrósł z rasizmu. Zinstytucjonalizowana dyskryminacja rasowa łamała zasady Karty Narodów Zjednoczonych i Powszechną Deklarację Praw Człowieka.

Symbolem walki z apartheidem w Republice Południowej Afryki jest Nelson Mandela. Dla swej działalności zyskał on poparcie społeczności międzynarodowej. Nelson Mandela za swoje przekonania i walkę o demokrację, równość i edukację dla wszystkich mieszkańców Południowej Afryki trafił do więzienia. Został uwolniony po trzydziestu latach w 1990 r. W tym samym roku wybrano go przewodniczącym Afrykańskiego Kongresu Narodowego. W 1993 r. odebrał Pokojową Nagrodę Nobla w imieniu wszystkich mieszkańców Republiki Południowej Afryki, którzy cierpieli i poświęcili tak wiele, by przynieść pokój i wolność swojemu krajowi. 10 maja 1994 r. Nelson Mandela został wybrany na pierwszego czarnego prezydenta Republiki Południowej Afryki w pierwszych prawdziwie demokratycznych wyborach.