Ścisła zależność pomiędzy produkcją ryżu a środkami do życia w środowisku lokalnym wskazuje na istotne znaczenie efektywnego zarządzania uprawami. Uprawa ryżu często jest podstawą zatrudnienia, dochodu a także odżywiania w wielu biednych, niedożywionych regionach. W południowej Azji, gdzie 530 milionów ludzi żyje za mniej niż dolara dziennie, ryż stanowi 60 - 70 % całej racji żywnościowej. Uprawa ryżu jest zasadniczym zajęciem i źródłem utrzymania około 100 milionów gospodarstw domowych w Azji i Afryce. Czynności poprodukcyjne związane z przetwarzaniem ryżu angażują znaczną część siły roboczej w Azji Południowo - Wschodniej.

Mimo, że światowe zapotrzebowanie na ryż w przeliczeniu na jednego mieszkańca spada, popyt będzie rósł w związku ze wzrostem liczebności całej populacji oraz w wyniku upowszechniania się konsumpcji ryżu w niektórych regionach, takich jak np. Afryka. Postęp technologiczny spowodował obniżkę kosztów produkcji ryżu, co doprowadziło do spadku światowych cen tego zboża. Dla wielu farmerów dysponujących niewielkim areałem upraw oznacza to zmniejszenie dochodu, zagraża ich bezpieczeństwu żywności, zmusza do migracji do miast.

Kobiety i mężczyźni odgrywają równie istotne role zarówno w procesie uprawy ryżu jak i w czynnościach poprodukcyjnych. Często jednak nie odnoszą takich samych korzyści ekonomiczno - społecznych, osiąganych w wyniku zastosowania nowych technologii. Wprowadzenie w Azji odmiany ryżu dającej wysokie plony zwiększyło zapotrzebowanie na gotówkę, przeznaczoną na zakup nasion. Spowodowało to migrację mężczyzn do miast w celach zarobkowych. Ostatecznie wzrósł zakres obowiązków kobiet, które zostały w gospodarstwach rolnych.

Badania wykazały, że kobiety mają większe trudności w dostępie do kluczowych zasobów i usług. Mają problemy z zaciąganiem kredytów, z dostępem do narzędzi marketingowych i informacji.

Nie można walczyć z ubóstwem przyzwalając na dyskryminację ze względu na płeć. Należy umożliwić kobietom pracującym na polach ryżowych lepszy dostęp do informacji na temat technologii zwiększających efektywność upraw. Niezbędne są też odpowiednie działania polityczne, wprowadzające równe prawa w dostępie do ziemi i zasobów, konieczny jest mechanizm umożliwiający egzekwowanie tych praw.